سر انجام سومین کشور مسلمان نشین اروپا به استقلال رسید . کوزوو کشور کوچکی است در جنوب صربستان ( یوگسلاوی سابق ) و در ناحیه بالکان اروپا ، با900/10 کیلومتر مربع مساحت و دو میلیون و یکصد هزار نفر جمعیت که تقریبا دو میلیون نفر آلبانیایی تبار و مسمان و یکصد هزار نفر صرب تبار و مسیحی می باشند .کوزوو پس از آلبانی و بوسنی سومین کشوری است که با جمعیت اکثریت مسلمان به اسقلال رسید .گرچه دو کشور ترک زبان ترکیه و آذربایجان که مسلمان نشین هستند ، خود را اروپایی می دانند ، ولیکن از جهت جغرافیایی نمی توانند در چنین دایره ای قرار گیرند و تنها قسمت کوچکی از ترکیه که در غرب تنگه بسفر قرار دارد ، اروپایی محسوب می گردد .
نقشه کوزوو نقشه صربستان نقشه اروپا
اما در باره استقلال کوزوو ، باید به این نکته توجه داشت که استقلال این منطقه و رهایی آن از سلطه صرب های متعصب و قومیت گرا ، گرچه جان تازه ای برای مسلمانان و آلبانی تبارهای این منطقه می باشد ، ولیکن باید مراقب بود که اسقلال آن ، داستان از چاله در آمدن و به چاه افتادن نباشد و به عبارت دیگر آمریکای فریب کار و اروپای توجیه گر ، آن را حیاط خلوت خود به حساب نیاورده و آن را پایگاهی برای زورگویی بر ملل محروم جهان قرار ندهند .
تردیدی نیست که آمریکا با حمایت و پشتیبانی از استقلال آن ، چند هدف را تعقیب می کند : اولا حمایت مسمانان جهان را به خود جلب نماید و از تنفر عمومی مسلمین نسبت به خود را کاهش دهد. ثانیا این منطقه کوچک را به اشغال خود در آورد و آن را به بزرگترین پایگاه نظامی خود در اروپا تبدیل نماید . ثالثا با سر گرم کردن مردم و افکار عمومی جهان ، آنان را از جنایت های صهیونیزم در فلسطین ، به خصوص در باریکه غزه غافل نماید و رژیم اشغالگر قدس را در نابودی ملت مظلوم فلسطین یاری دهد . رابعا بین کشورهای مطرح و قدرتمندی که در برابر سیاست های استعماری مقاومت می کنند ، مانند ایران ، روسیه ، چین ، ترکیه و امثال آن ها تفرقه ایجاد کند . زیرا برخی از این کشورها به خاطر مسلمان بودنشان ، از استقلال کوزوو حمایت می کنند و برخی دیگر به خاطر روابط استراتژی عمیق با صربستان ، مخالف استقلال کوزوو هستند .
به هر روی آمریکا تلاش می کند با نفوذ ( و در واقع اشغال و استعمار ) این کشور کوچک ، سایه سنگین سلطه و وحشت شیطانی خود را بر سر ملل منطقه به گستراند و جلوی نفوذ معنوی انقلاب اسلامی ایران در میان سایر مسلمانان عالم را بگیرد .
به همین جهت ، گرچه بسیاری از کشورهای غربی و اسلامی آن را به رسمیت شناختند ، ولی کشورهایی چون روسیه ، اسپانیا، یونان ، اسلواکی و برخی از کشورهایی که تبعیت کامل از آمریکا ندارند ، با استقلال آن و تبدیل شدنش به پایگاهی برای بیگانگان مخالفت کردند . در این میان کشورهایی چون جمهوری اسلامی ایران ( که طبعا باید تمام جوانب را در نظر بگیرد ) هنوز اعلام نظر نکرده و در حال سبک و سنگین کردن اوضاع می باشد .
باید به مسئولان سیاست خارجی کشورمان عرض کنم که آمریکا گرچه مارا در به رسمیت شناختن کوزوو در برزخی میان رد و قبول قرار داده و اخذ هر یک از این دو سیاست ، تاوان هایی دارد که باید پرداخته شود ، ولی با این حال ، ترجیح با روی خوش نشان دادن به این پدیده نو ظهور و به رسمیت شناختن استقلال کوزوو است . زیرا خشونت آفرینی ها و وحشی گری هایی که صرب های ظلوم در دهه اخیر نسبت به مسلمان های یوگسلاوی ( سابق )انجام داده اند هیج شک و شبهه ای برای کسی در چنین مواردی باقی نمی گذارد . وانگهی گرچه به خاطر برخی از حمایت های روسیه از ما در برابر فشارهای آمریکا و متحدانش ، ما نیز با برخی از سیاست های روسیه همراه و همگام هستیم ولیکن این سیاست دایمی و همیشه گی ما نیست . زیرا ما تابع مصلحت ملت و نظام خویش هستیم .
علاوه بر همه این ها به رسمیت نشناختن کوزوو ، بهانه ای به دست افراطیون و وهابی های مزدور آمریکا می دهد و آنان را با بهره مندی از ارتباطات جمعی ، در برابر ما تهییج و ترغیب می کند و آنان از این طریق بیشترین سو استفاده را نموده و مسلمانان جهان را بر ضد ما تحریک و ما را همدست کفار قلمداد می نمایند .
پس بهتر و پسندیده تر این است که از استقلال آن حمایت کرده و با بر قراری روابط همه جانبه و حمایت های مالی و سیاسی از این کشور کوچک و نیازمند ، وابستگی آن به غرب ، به ویژه آمریکا را کاهش دهیم و تلاش کنیم از ایجاد پایگاه نظامی قدرت های بیگانه در آن ممانعت نماییم و مردم این کشور را بر ضد سیاست های آمریکا آگاه کنیم . در آن صورت طعم شیرین آزادی و استقلال واقعی بر کام مردم مسلمان این کشور چشانیده خواهد شد .
امیدوارم سایر ملت های مسلمان تحت سلطه اروپائیان همچون سنجاک در صربستان ،و چچن و داغستان در روسیه و اوسیتا در گرجستان نیز روزی به استقلال و آزادی دست یابند .
